Wim Sonneveld - Dames die niet willen deugen

Jan-Karel was door en door keurig
Een pronkstuk van de maatschappij
Een weduwnaar van onbesproken gedrag
Met een brood- en banketbakkerij

Janet was een vrouw van de zonde
Haar inborst was door en door slecht
Maar menige heer die haar buitenbos zag
Kwam tussen haar lakens terecht

refren':
Want zo is het altijd geweest
Al sinds zich de mensheid kan heugen
De heren die houden het meest
Van dames die niet willen deugen

Die twee die ontmoeten elkander
Ze keek hem eens liederlijk aan
Ze ging met hem mee en werd zijn maintenee
En hielp z'n fortuin naar de maan

Hij gaf haar bijoux en juewelen
Ze was een inhalige meid
Ze maakte een beest van die keurige heer
Door vertoon van lichamelijkheid

refren'

Een dag toen ze zaten te slempen
Verscheen er in enen een vent
Die legde beslag op al wat ie zag
Vanwege het faillissement

Toch bleef zijn begeerte nog branden
Hij had nog tien cent in z'n jas
Daarvoor kocht hij nog als een laatste kado
Een ring met een steentje van glas

refren'

Nu zingt hij voor brood langs de straten
En eens in de maand komt Janet
Gezeten in een luxe automobiel
En die gooit dan wat geld in zijn pet

Meestal is het 1 of twee kwartjes
Maar ook wel eens zeventig cent
Dan roept hij in tranen: "Wat is zij toch goed"
Kijk toch eens hoe zij mij verwent

Want zo is het altijd geweest
Al sinds zich de mensheid kan heugen
De heren die houden het meest
Van dames die niet
Van dames die niet
Van dames die niet willen deugen