Wardruna - Runaljod

Fé vældr fræ'nda rógi; fóðesk ulfr í skógi

Rúnar munt þú finna ok ráðna stafi
Mjök stóra stafi, mjök stinna stafi
Er fáði fimbulþulr ok
Gerðu ginnregin
Ok reist hroftr rögna

Úr er af illu jarni; oft leypr ræinn á hjarni
ÞUrs vældr kvenna kvillu; kátr værðr fár af illu
Óss er flestra færða; för, en skalpr er sværða

Nam ek upp rúnar
Æpandi nam

Ræið kvæða rossom væsta; Reginn sló sværðet bæzta
Kaun er barna bolvan; bol gorver mann folvan
Hagl er kaldastr korna; Herjan skóp hæimin forna
Nauð gerer nappa kosti; naktan kælr í frosti
Is köllum brú bræiða; blindan þarf at læiða
Ár er gumna góði; get ek at örr var Fróði
Sól er landa ljómi; lúti ek að helgum dómi
Týr er einhendr ása; oft værðr smiðr at blása

Bjarkan er laufgrænstr líma; Loki bar flæ’rðar tima
Maðr er moldur auki; mikill er græip á hauki

Nam ek upp rúnar
Æpandi nam

Laukr er, er fællr ór fjalle; foss en gull ero nosser
ÝR er vetrgrænstr víða; vant er, er brennr, at svíða